Płonica

Płonica (szkarlatyna) jest ostrą, bakteryjną chorobą zakaźną wywołaną przez paciorkowce z grupy A. Źródłem zakażenia może być chory, ozdrowieniec lub nosiciel. Zarażać może nie tylko chory na płonicę ale również osoba chora na anginę paciorkowcową. Zarazić się można drogą kropelkową lub przez przedmioty lub pokarmy zakażone przez chorego. Najczęściej zapadają na tę chorobę dzieci w wieku 2 – 6 lat. Okres wylęgania jest krótki od 1 do 5 dni. Choroba zaczyna się nagle wysoką gorączką. Dołączają się wymioty, bóle brzucha, czasem biegunka oraz ból gardła. Zwykle w drugiej dobie choroby pojawia się wysypka. Wysypka jest ciemnoróżowa, drobnoplamista (jakby ktoś uderzył skórę drobną szczotką). Obejmuje klatkę piersiową, pośladki, okolice pachowe i pachwiny. Zmiany występują również na twarzy z wyjątkiem trójkąta pomiędzy fałdami nosowymi i brodą (trójkąt Fiłatowa). Skóra jest sucha. Gardło jest żywoczerwone czasem z białym nalotem na migdałkach. Zwykle po 3–5 dniach język początkowo obłożony nalotem staje się czerwony, z dobrze widocznymi brodawkami (tzw. język malinowy). Czas trwania wysypki jest różny ale zazwyczaj ustępuje ona po 7-10 dniach. Następstwem wysypki jest mniej lub więcej obfite płatowe łuszczenie się skóry obejmujące także dłonie i stopy. Płonica może prowadzić do powikłań pod postacią zapalenia węzłów chłonnych, zapalenia ucha środkowego, zapalenie nerek, stawów oraz zapalenie mięśnia sercowego. W leczeniu stosuje się antybiotyk, leki przeciwgorączkowe i obfite pojenie. Zazwyczaj dzieci szybko wracają do zdrowia. Na płonicę można zachorować kilka razy. Nie ma szczepionki przeciwko tej chorobie.

Znajdź nas

Formularz kontaktowy